ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΟΥ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ ή Καπετάν "ΛΕΥΚΑΣ" στην Αντίσταση, (21/05/1921-02/12/1981), ΕΚΔΟΤΗΣ 1956-1981, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ "ΜΕΛΙΣΣΑ"

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΟΥ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

(Ο Καπετάν "ΛΕΥΚΑΣ")

(21/5/1921-2/12/1981) 

  Αγωνιστής - Εκδότης - Συγγραφέας - Διευθυντής Σύνταξης και Επιμελητής των Εκδόσεων "ΜΕΛΙΣΣΑ" (15/8/1974-1/12/1981)

  

 

Δημήτριος Δήμου Βογιατζής (ο Καπετάν "ΛΕΥΚΑΣ"), Έργο του Δημητρίου Μεγαλίδη.* 

  

----------
* Ο Δημήτριος Μεγαλίδης, επιστήθιος φίλος του Δημητρίου (Τάκη) Βογιατζή, υπήρξε Ζωγράφος της Σχολής Καλών Τεχνών και επικεφαλής του Φωτοκινηματογραφικού Συνεργείου του ΕΛΑΣ κατά την διάρκεια της Κατοχής. Κατά την παραμονή του στο Κεντρικό Αρχηγείο, αλλά και σε άλλα κέντρα του ΕΛΑΣ, ο Μεγαλίδης δημιούργησε μία αξιολογότατη σειρά πορτραίτων και σκίτσων με στελέχη του ΕΛΑΣ, αλλά και στιγμές της καθημερινής ζωής. Η Συλλογή του τυπώθηκε από τον ίδιο για πρώτη φορά το 1946 στην Αθήνα.

  ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΟΥ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

(Ο Καπετάν "ΛΕΥΚΑΣ")

 

Εκ Μηλεών ορμώμενος ο ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΗΜΟΥ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ, ή Καπετάν "ΛΕΥΚΑΣ" στην Αντίσταση, ο "ΤΑΚΗΣ ΜΑΣ" κατά το λαϊκό συναίσθημα που γεννήθηκε στις 21/05/1921 και πέρασε στην Αθανασία σαν σήμερα στην Καλλιθέα των Αθηνών στις 2/12/1981, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο "κενό" στην υπό "ευρεία έννοια" οικογένειά του, στον Εκδοτικό, Συγγραφικό και στον χώρο των Γραφικών Τεχνών. 

    

Αριστερά ο Δημήτρης (Τάκης) Βογιατζής στις 8/2/1972 και Δεξιά το 1957 στην καθιερωμένη βόλτα με την πρωτότοκη κόρη του Αικατερίνη (1953-) (Κατιούλι, όπως χαϊδευτικά την αποκαλούσε μέχρι το τέλος της ζωής του), την οποία λάτρευε όπως άλλωστε και όλα τα παιδιά του τον Δήμο (1957-1919) που απέκτησε με τον γάμο του με την Αείμνηστη Μαργαρίτα Πετρακοπούλου-Βογιατζή, τον Ερμή (1979-2000), και την Κυριακή (1981-) που απέκτησε με την Σοφία Φραγκούδη-Βογιατζή.

  

Αριστερά: Η Μαργαρίτα Πετρακοπούλου-Βογιατζή με τα παιδιά της Κατερίνα και  Δήμο και δεξιά ο Τάκης Βογιατζής με την σύζυγό και μητέρα των παιδιών του Μαργαρίτα.

Όταν ο γάμος επισφραγίζεται με την ύπαρξη δύο υπέροχων παιδιών τότε η ευτυχία αποτυπώνεται στα πρόσωπα ΟΛΩΝ και στο χαμόγελο τους!..

Όμως οι δυσκολίες και οι συνθήκες της ζωής δεν επιτρέπουν πάντοτε να διατηρηθεί αυτή η ευτυχία με αποτέλεσμα το "ευτυχές" ζεύγος να οδηγηθεί στον "τυπικό χωρισμό" το 1969 γιατί στην "ουσία" τα παιδιά πάντα μας κρατούν δεμένους στα ιερά δεσμά της Οικογενείας!..
  

 

Ο Δημήτρης Βογιατζής το 1941 με την μητέρα του Αικατερίνη Βογιατζή και την πρώτη σύζυγό του Άννα ΜΠΕΝΗ-ΨΑΛΤΗ, που οι συνθήκες της εποχής εκείνης (Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος) τους οδήγησαν στον χωρισμό (10/3/1943), πριν προλάβουν να αποκτήσουν παιδιά, καίτοι ήταν τόσο ταιριαστό και αγαπημένο ζευγάρι. 

Ο Δημήτρης Βογιατζής για άλλη μια φορά κτίζει μία υπέροχη οικογένεια με την Σοφία Φραγκούδη-Βογιατζή που εικονίζονται εδώ στην βάφτιση των παιδιών τους Ερμή και Κυριακή στις 20 Οκτωβριου του 1981, δύο μήνες πριν ο "αδυσώπητος Χάρος με την Δαμόκλειο Σπάθη του" διαλύσει για μία ακόμη φορά την ευτυχία του στέλνοντάς τον στα Ηλίσια Πεδία στις 2/12/1981 και αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό στους οικείους του, οι οποίοι προσπάθησαν και ένωσαν τις δυνάμεις τους σε έναν κοινό Αγώνα της "επιβίωσης και της καταξίωσης" στηριζόμενοι ο ένας στον άλλον στις δύσκολες στιγμές, σεβόμενοι ο ένας τον άλλον και μόνον ο θάνατος μπορεί να τους χωρίζει. Είμαστε ευτυχείς που στην ζωή μας συνυπήρξαμε με τον Τάκη μας που μας έδειξε τον δρόμο της Αγάπης μας ένωσε με τα δεσμά της Αληθινής Οικογένειας που μόνο τα παιδιά μπορούν να αποβούν

οι χρυσοί και αιώνιοι χαλκάδες μας.

 

Τα τέσσερα αδέλφια ΒΟΓΙΑΤΖΗ το 1988 στο Πόρτο Ράφτη.

 

Δήμος (1957-2019), Κατερίνα σε μια σφιχτή αγκαλιά

με τον Ερμή (1979-2000) και την Κυριακή αντίστοιχα.    
 

 

Ο Βογιατζής ήταν εξαίρετος πατέρας, ευσυνείδητος και συνεπέστατος σε ό,τι ανελάμβανε με προγραμματισμένη και την κάθε λεπτομέρεια στο ημερολόγιό του που ενημέρωνε καθημερινά. Αφοσιωμένος φίλος, "σύντροφος" και συνεργάτης πάντα με το χαμόγελο και το  τραγούδι στο στόμα σκόρπιζε παντού τον σεβασμό και την εκτίμηση με μια "παιδική αθωότητα" που τον έκανε αξιολάτρευτο στο οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Αείμνηστο Υπουργό και επιστήθιο φίλο του Ευάγγελο Γιαννόπουλο που τον παρότρυνε πολλές φορές να τραγουδά αντάρτικα τραγούδια, τα οποία τους θύμιζαν αξέχαστες στιγμές και πάντα είχαν πολλά και αξιοσημείωτα να πούνε...  Για όλους ήταν ο "ΤΑΚΗΣ" τους!.. 

Ως ΕΚΔΟΤΗΣ και ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 1956-1981, στην Αθήνα υπήρξε επιτυχημένος στο είδος του αναγνωρισθείς από τον δημοσιογραφικό κόσμο ως ο πλέον κατηρτισμένος στον χώρο της έκδοσης Εγκυκλοπαιδειών και Λεξικών.